Edukacja
Czerpać z tradycji
Ponieważ życie klasztorne jest życiem świadomie kształtowanym, nie może się ono obejść bez edukacji. Edukację klasztorną należy pojmować szeroko. W pierwszej kolejności oznacza ona przyswajanie tradycji, wiedzy o warunkach własnego trybu życia. Edukacja jest zasadniczo świadomością. Osoby żyjące w klasztorach udzielają zgodnej odpowiedzi na pytanie, dlaczego tak żyją, jak żyją. Już w regule benedyktyńskiej postawiono czytanie i odczytywanie w bardzo centralnym miejscu, również w trakcie spożywania posiłku. Jednak nie chodzi tutaj o edukację jako cel sam w sobie, rozumianą jako gromadzenie wiedzy encyklopedycznej, lecz jako całościowe podejście do człowieczeństwa. Poza tym klasztory wraz z oferowaną przez nie sferą ochronną i podziałem prac tworzą idealne warunki do tego, aby kroczyć po intensywnej i ustawicznej drodze edukacji, w tym także poza granice ścisłe klasztornej edukacji.
Niezliczone tego świadectwa dały klasztory w dziedzinie teologii, filozofii, literatury, sztuki, nauk przyrodniczych i sztuk praktycznych, rzemiosła i uprawy roli … W klasztorze można doskonale wykorzystać oferowaną przez ten styl życia wolną przestrzeń do celów edukacji oraz rozwoju talentów. Jednocześnie klasztor nakłada dążeniu do edukacji również pewne granice, na przykład z uwagi na prymat nabożeństwa. Klasztorny ideał edukacji kieruje do naszych czasów wiele pytań o wagę i funkcję edukacji: czy chodzi o coraz lepsze zrozumienie świata i bycia człowiekiem czy o władzę, ekonomiczny wpływ i prestiż?
